كمترين تحريري از يك آرزو اين است
آدمي را آب وناني بايد و آنگاه آوازي
در قناري ها نگه كن ، در قفس ، تا نيك دريابي
كز چه در آن تنگناشان باز شادي هاي شيرين است
كمترين تصويري از يك زندگاني:
آب ،
نان ،
آواز ،
ور فزون تر خواهي از آن ،
گاهگه ،
پرواز
ورفزون تر خواهي از آن شادي آغاز
( ور فزون تر باز خواهي . . . بگويم ، باز؟)
آنچنان بر ما به نان و آب ،
اينجا تنگ سالي شد
كه كسي در فكر آوازي نخواهد بود
وقتي آوازي نباشد ،
شوق پروازي نخواهد بود.
